2de Kerstdag het kerstcircus van Monte Carlo is op tv. En bij elke vertoning begint de stalmeester superlatieven uit te spuwen over deze vernieuwde nog niet eerder vertoonde, hóógst gevaarlijke act.
23 december ik ga met man en stiefkinderen naar het kerstcircus in de Utrechtse schouwburg. Ik ben benieuwd hoe het dit jaar zal zijn. Vorig jaar viel een beetje tegen. Er waren toen geen 6 motoren die in een ronde bol rondscheurden en geen chinezen die hoger en hoger de toneeltoren in geschoten werden. De acts waren niet zo sensationeel geweest. Ik merk dat ik steeds meer en steeds spannender wens.
Ook dit jaar is er weinig sensationeels te beleven. Lijkt het. Want ik zie een prettig ogend heerschap op zijn handen op twee paaltjes staan. En terwijl hij dat doet maakt hij een spagaat, brengt hij zijn lichaam uit balans en lijkt zich dubbel te vouwen. Gewoon 50 cm boven de grond. Niet eens op een hoogte van 2 meter!
Twee rolschaatsers op een rond plateau zwieren in het rond. De hoogblonde vrouw wordt aan haar benen rondgeslingerd, draait om haar as en scheert rakelings langs de grond. Zij, zo blijkt uit het programma boekje, is 54 en hij 56. Mijn leeftijd dus. Ik kan nog niet eens handstand! Laat staan een pirouettje op de rolschaats doen.
Ik ben door de jaren heen verwend geraakt aan spektakel. En wat nog veel erger is; ik zie door mijn behoefte aan meer, beter en spectaculairder de kwaliteit van de act niet meer.
Gaat het ook niet zo in ons werk?
Door de crisis beginnen we steeds harder te schreeuwen. Zie mij staan! Boek mij!
Mijn training is nog leuker! Nog intenser! Nog effectiever dan vorig jaar.
We twitteren diepe uitspraken, grappige berichten en tegeltjeswijsheden. De een nog spectaculairder dan de anderen. De inhoud doet er minder toe. Als ze ons maar zien staan.
En met deze blog doe ik daar hard aan mee. Ik wil zeggen: “Zie eens hoeveel prachtige diepgang ik heb. Zie mij staan. Koop me”. Want met een blog’s kom ik hoger op de ranking van Google. De klant lijkt verwend. Hij reageert, net als ik bij het kerstcircus, alleen nog maar op spektakel.
Maar met dat schreeuwen en elkaar overtroeven laten we onze kwaliteit niet zien.
We laten alleen maar horen dat we er zijn. Terwijl we toch mogen hopen dat ze ons om onze kwaliteit kiezen.
Dus dan maar niet meer schreeuwen? De klant in oneindige stilte onze kwaliteit laten ondergaan?
Ik weet het niet. Ik schreef toch maar even dit blogje en hoop dat mijn kwaliteit ergens op een of andere manier er uit boven komt.
Oh ja, het kerstcircus Utrecht was dit jaar echt TOP.