Het nieuwe polderen?
Vorige week een workshop Voice Dialogue voor trainingsacteurs gegeven.
Samen zochten we uit hoe je de methodiek van Voice Dialogue kan toepassen in ons werk als trainingsacteur. Achteraf gezien was het misschien wel een workshop ‘Omgaan met weerstand’. Want daar kwam ik steeds opnieuw achter. Vanuit je verstand wil je wel een nieuwe richting inslaan. Maar terwijl je de afslag neemt, zijn er opeens zoveel stemmen in je hoofd die je tegen houden. Die je waarschuwen of die je, terwijl je het jezelf niet eens bewust bent, terugvoeren naar het oude vertrouwde pad.
En net als met lastige vliegen die je probeert weg te slaan; ze vertrekken even, maar komen met hulptroepen terug. Dus ga je harder en harder slaan en merk je opeens dat je het nieuwe pad niet meer aan het bewandelen bent, maar stilstaat om de weerstand te verslaan.
Wat wij in de workshop deden, was vooral luisteren naar wat de weerstand te vertellen had. Luisteren en ontdekken wat de goede bedoelingen van de weerstand zijn. Want weerstand is er niet voor niets. Het wil je behoeden. En we merkten dat als weerstand gehoord wordt, dan wil die je best de kans geven om het nieuwe pad te ontdekken. Steeds op de achtergrond meelopend. Om je te behoeden. Tot die weet dat ook het nieuwe pad een veilig pad is. Zo loop je niet in zeven sloten tegelijk.
Op het ogenbik zijn de onderhandelingen tussen de VVD en de PVDA over het nieuw te vormen kabinet. Er wordt geschreven dat ze het Poldermodel opnieuw hebben uitgevonden. Je kunt ook zeggen dat ze elkaars weerstand serieus nemen. Omdat ze weten dat, ook al zijn de ideeën van de partijen nog zo strijdig, elk het doet om veilig verder te kunnen. En misschien zijn ze wel zo slim om elkaar als achterwacht serieus te nemen. Dan is polderen niet alleen een vorm van compromissen sluiten, maar een vruchtbare manier van samenwerken. Net zoals alle stemmen in ons hoofd.